Johannes Kepler
(1571-1630) Alemaña.


Foi profesor de astronomía e matemáticas na Universidade de Graz ata que se convertiu no axudante do astrónomo danés Tycho Brahe no seu observatorio de Praga.


Ó ano de prestar de axundante de axudante morreu Bhahe e asumiu o cargo como matemático imperial e astrónomo da corte imperial Adolfo III .

Os seus principais traballos e obras matemáticas son :

• Seus comentarios sobre o movemento de Marte


• Tratado sobre : cométalos, nova estrela (NOVA) e óptica.


• Táboas Rudolfinas, onde compila os resultados obtidos a partir das observacións de Tycho Brahe e as súas propias teorías.

Estudando o problema do movemento do planeta Marte, Kepler chegou á conclusión de que a súa órbita debía ser algún tipo de óvalo, e de inmediato demostrou que a máis simple das curvas en forma de óvalo, a elipse, satisfacía as observacións do mellor modo posible sempre que se asumise que o Sol estaba nun dos seus focos.(Primeira Lei de Kepler)

Tamén se deu conta de que o planeta movíase máis rápido cando estaba máis cerca do Sol e máis lento cando estaba máis afastado, de tal modo que a superficie descrita (varrida) pola liña recta que conecta ao Sol con Marte é sempre proporcional ao tempo.(Sengunda Lei de Kepler)

E por úlimo sen ser menos importante, Kepler a partir das afirmacións anteriores chega á súa Terceira Lei, que afirma correctamente que o cociente entre o cadrado lo tempo que emprega un planeta en dar unha volta completa ó redor do Sol (período, T) e o cubo do semieixe maior da súa orbita, r, e o mesmo para todos os planetas: T2/r3 = k

Ó final da súa vida lamentábase de que un home da súa sabedoría, tivese demencia senil, chegando ata a afirmar que "as mareas viñan motivadas por unha atracción que a lúa exercía sobre os mares...", un feito que foi demostrado anos despois da súa morte.




Restos da estrela de Kepler, a supernova SN 1604: