OS PRESOCRÁTICOS O comezo absoluto do pensamento occidental: ciencia e filosofía -John Burnet expresa a opinión común de principios do século XX ao dicir que nos pensadores jonios, o logos libérase, de golpe, das concepcións míticas. O que se debe a intelixencia e espírito de observación do home grego. A ciencia occidental non tivo máis que seguir a vía marcada polos filósofos jonios.
O comezo da filosofía segue en estreita relación co comezo da ciencia. Por iso tamén se observou a influencia da astrología e a aritmética babilónicas e a xeometría exipcia na formación da mentalidade filosófica. Claro que esta mentalidade transforma o afán práctico destas disciplinas nas súas culturas de orixe (a astrología babilónica estaba ao servizo da relixión oficial, e a xeometría exipcia estaba destinada a medir campos de cultivo concretos) nun afán puramente teórico. Iso dáse en virtude do descubrimento, propio dos gregos, da forma, independente da materia.O primeiro que vinculou o inicio da ciencia (a matemática) con intereses exclusivamente teóricos,foi Aristóteles, en Metafísica I.
Os fenómenos atmosféricos como a choiva e o vento, ou simplemente humanos como a enfermidade, a morte ou os impulsos psicolóxicos, teñen unha explicación en forzas persoais, que se interesan polos asuntos humanos, e ata gardan certos lazos consanguíneos con estes.
Fronte a esta concepción, a filosofía inicia cando o home comezou a indagar por unha orde subxacente ao caos dos acontecementos, orde producida por forzas impersonales. A familia divina transfórmase nunha "necesidade" despersonalizada.
O nacemento da filosofía está vinculado co abandono da explicación mitológica para os problemas da orixe do universo, e a fe relixiosa é substituída pola fe científica cos seus triunfos e limitacións.
A relación do nacemento da ciencia co desenvolvemento da filosofía presocrática tamén foi posta de relevo por Eggers Lan, que nota, seguindo a Szabó, que a primeira demostración deductiva da historia da ciencia pertence a Parménides. Todos os filósofos presocráticos fixeron achegues á ciencia, sexa ás matemáticas ou á ciencia natural.
Aínda así, Eggers Lan distingue neste período a filosofía da ciencia: ambas teñen pretensións de ser un estudo de validez universal, só que a filosofía é o estudo do universo como totalidade ordenada, e a ciencia prescinde de tal referencia ao mundo.
